Özlüğümün düğmesi kopuk,
Beyazlık davasında dönek.
Zildi çalan
Çığlıklarla koştum koridarlardan
Duyulmadım, farksızım kalabalıktan.
Derdiven kenarlarından kaydım
Üstüne basılmış kalple futbol oynadım
Dizlerimi toprakla tanıştırdım
Hasat vakti şişliklerimden kan topladım.
Şimdi ahta sıramın üstüne koyduğum ellerim sıyrık
Lakin nefsim kesilmedi, bıkmıyor aşktan;
Zira ondan not değil güneş aldım.
