otuzyedi yirmiden büyüktür!

Zaman utanıyor bugün,

Kendinden nefret ediyor.

Tek yaptığı mesleğini ifa oysa ki.

Yüzleri kapkara adamlar var

Bunlar işten kaytarıp

İsten kaçamayanlar.

Münakaşa

Yıkanma zorunluluğu varsa

Çamaşırların, arabaların, duvarların, yolların

Bu, dünyanın pisliğinin kanıtı değil mi?

Ve bu şartlarda nasıl taşınacak,

Ağlamadan meme alınabilen günlerin hayali?

'Yirmi Dört Nisan' Şiiri

Nereye böyle ey telaşlı gemiler,

Nedir bu seramonik geçişiniz?

Çocukların coşkusuna mı geciktiniz

Yoksa yüzyılların kardeşliğini mi alıp götüreceksiniz?

İlkiyse doğru olan mazotunuz olayım

Yok ikincisiyse sizinle boş boş çene

/Çalayım/

Vaktinizi.

Bugünü atlattık mı kolay gerisi.

on, dokuz ... sıfır, bir

soğuk olacak yarın

çok soğuk olacak.
değişmez iklimler üç beş senede
istanbul'un ocakları buz.

Onun da en çok ayakları üşüyordu kuşkusuz!

Vedanın Halk Sağlığına Zararları

Düştü sözler dudaklarımdan

Bardaktan boşanan sağanak gibi.

Döndü dolaştı, bu ahmağı ıslattı

Ağzın kapalı ve açık şemsiyen.

Hiç bot giymeden hiç üşümeden

Düşünmeden peşinden yürüdüm

Ve ilk kez bugün su alıyorum

Yüreğim kapkara balçığa batıyorum.

Gidersen

Ozonda büyür, büyür kocaman olur delikler.

Gidersen

Nefisler kazanır ve bu durum nükleeri tetikler

Gidersen

Kutlama pastasına ağaçları kesip yakıp dikerler

Gidersen

Çok uzun lafımın kısası

Yaryüzündeki hayat biter.